Ministry of Messages
  • Home
  • Blog
  • Contact

Schrijver + thema = {niet per se} roman

15/12/2013

0 Comments

 
Foto
Om het Spaanse ras te zuiveren, zijn tijdens en na het Franco-regime tien- of zelfs honderdduizenden baby’s in Spanje illegaal ter adoptie aangeboden. Veelal ging het om kinderen van ouders met socialistische of communistische sympathieën of bijvoorbeeld zigeunerkinderen. Pas de laatste jaren komen steeds meer afschuwelijke getuigenissen van slachtoffers en betrokkenen naar buiten. Toch heeft lang niet iedereen weet van deze vele zwarte pagina’s in de Spaanse geschiedenis.

Het belooft een indrukwekkende leeservaring te worden, deze roman gebaseerd op dit waargebeurde, zondermeer ontluisterende thema. De ballon in romanvorm wordt echter reeds in een vroeg stadium lek geprikt en hoewel ik stug doorlees, fladdert het leeglopende restje rubber pagina voor pagina zielig fluitend de kamer door. Ik worstel mij, niet bijzonder gegrepen, door het boek heen.

Wat zonder al te veel moeite heftige gevoelens had kunnen oproepen, raakt mij amper. Nergens de verwachte mokerslag. Het karakter van hoofdpersoon Miguel, zelf één van de gestolen kinderen, mist diepgang en geloofwaardigheid en naarmate ik vorder in het boek, kan ik mij steeds minder met hem identificeren. Wat een rare vent. Zijn gedrag en gevoelens roepen bij mij niets dan weerstand op. De hoofdpersoon lijdt aan een vervelend soort wispelturigheid en in plaats van mijn op pagina 1 nog levensgrote medeleven te verdiepen, raakt Miguel mijn sympathie gaandeweg volledig kwijt.

Waar de schrijver kort van stof had kunnen zijn, wijdt hij uit en waar hij de diepte had kunnen opzoeken, schuurt hij wat onhandig langs de oppervlakte. Ellenlange beschrijvingen, met slechts hier en daar een verloren dialoog, creëren nog meer afstand. Het door de schrijver gehanteerde taalgebruik is hier en daar onbeholpen -voor een dodenwake ‘hijs’ je je niet in het zwart- of gekunsteld -als het buiten donker wordt, ‘intensiveert de grijstint’ aan de hemel.

Soto y Koelemeijer weet zijn personages geen leven in te blazen en zo ontwikkelt het hartverscheurende thema zich voor mijn gevoel tot niet meer dan een verhaal van woorden op papier. Wellicht had de keuze voor een historisch getint document, waarin de vreselijke misstanden aan de kaak gesteld worden, beter aangesloten op de schrijfstijl van de auteur. Of misschien waren emoties waarachtiger overgekomen als Soto y Koelemeijer het waargebeurde levensverhaal van  één van de slachtoffers beschreven had. Om mij onduidelijke redenen heeft hij echter gekozen voor de romanvorm, en daar is het wat mij betreft misgegaan.


Lees wat andere bloggers van literaire lees- & blogclub Een perfecte dag voor literatuur schreven over deze roman.
Volg @NWADAM en @notjustanybook op Twitter.

0 Comments



Leave a Reply.

    Foto

    Jessica

    Ik schrijf.
    Een boek, verhaal of blog.
    Of iets heel anders.
    ​Ik schrijf.
    Lees mij.


    Ik lees en schrijf o.a. voor  literaire leesclub Een perfecte dag voor literatuur.

    RSS Feed

    Archief

    January 2019
    February 2018
    September 2017
    January 2017
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    July 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013


​
Photo used under Creative Commons from chimpwithcan
  • Home
  • Blog
  • Contact