Literatuur? Een pakkende schrijfstijl en/of een intrigerende hoofdpersoon, en mij heb je. Ik lees veel, vaak en vooral van alles. Toen begon ik aan IJstijd van Maartje Wortel. Veel zinnen van weinig woorden. Opsommingen, komma’s, bijzinnen en –zaken. Een overdaad aan tussen-haakjes. En dan ook nog een gecompliceerde, weinig innemende hoofdpersoon, waarmee ik mij niet kan identificeren en het lezen verwordt tot een lastige onderneming. Nutteloze details rijgen zich aaneen en hierdoor sleept het verhaal zich voort zonder zicht te geven op de te volgen koers. Stuurloos dobberend is IJstijd voor mij pagina’s lang een ware wor(s)teling. Vroegtijdig stranden lijkt onafwendbaar. Toch nog maar even doorzetten, kom op en dan plots, ergens rond pagina 125, aan het begin van Deel II, word ik het verhaal ingezogen. Wat bezielt James? Hij is niet verliefd, het is veel erger, hij is volledig in de ban van Marie. Hij wil alles voor haar doen en laten en je zou haast denken dat hij pas iemand wordt dankzij haar. Even lijkt het erop dat zij samen een soort van sobere, complexe vorm van geluk weten te realiseren. Maar nee. Hun samenzijn wordt geen blijvend succes, zelfs (of juist) niet op een onbewoond eiland. ‘Ik geef Marie haar droom. En nog mislukt het.’‘De biefstuk is het bewijs |
JES' BLOGIk schrijf. Archief
January 2019
|