‘Woordkunstenaar’ heb ik Christophe Vekeman genoemd in een boekblog over Marie, één van zijn eerdere romans. Wat een ontdekking vond ik hem. Hoe kon ik hem gemist hebben. Zijn nieuwste Hotel Rozenstok is van hetzelfde laken een pak: een literair hoogtepunt van een onbetwistbaar bijzonder begaafd schrijver. En man, wat heeft die Vekeman een humor! Gaf ik sterren, van mij kreeg hij ze alle vijf. Het vervallen en mysterieuze Hotel Rozenstok is het toevluchtsoord van de in midlifecrisis verkerende hoofdpersoon Christophe Vekeman. Aldaar gaat hij zich 17 dagen lang beraden over zijn leven. Het schrijverschap staat hem tegen, zijn potlood heeft hij in tweeën gebroken. Hij heeft een hekel aan succes en het geaffecteerd soort quasizelfverzekerdheid van de Winnaar, de transformatie die hij zich ziet voltrekken bij succesvolle collega’s. ‘Succes is voor losers.’ Hij is er klaar mee. Vekeman stopt definitief met schrijven en zijn dagen in Hotel Rozenstok zullen hem duidelijkheid geven over zijn levensvervolg. De werkelijkheid mengt zich in Hotel Rozenstok als melk in een kop koffie met hetgeen zich afspeelt in het zoekende, fantasierijke brein van de hoofdpersoon. Het personage Vekeman is voor 98% Vekeman zelf, meldt hij in een interview met de Belgische Radio 1. De gebeurtenissen die hij meemaakt, zoals het afreizen naar Hotel Rozenstok en het met zijn Mazda stomdronken het huis van de buren binnenrijden, zijn echter minder waarheidsgetrouw. Maakt het uit waar wat is eindigt en waar de verbeelding begint? Nee, net zoals bij Twin Peaks is dat totaal onbelangrijk. Wel joeg hij mij de stuipen op het lijf met zijn schrijf-twijfel. Dat mocht niet waar zijn. Gelukkig was Vekeman’s midlifecrisis in het echte leven een stuk minder ernstig dan die van zijn alter ego. Vekeman: ‘Een midlife crisis is eigenlijk iets voor pubers.’ Zo is dat. Marie of Rozenstok, het maakt mij niet uit waarover Vekeman schrijft. Als hij maar schrijft. Lees ook wat andere bloggers van literaire lees- & blogclub Een perfecte dag voor literatuur schreven over deze roman.
Volg De Arbeiderspers en Not just Any Book op Twitter.
3 Comments
Je leest je een slag in de rondte en toch ontgaan je hele werelden van literatuur, universums zelfs. En dat wordt er met de tijd niet beter op; het uitdijen gaat maar door. Er komen massa’s meer boeken bij dan je ooit kunt lezen. Tot grote frustratie van de boekenliefhebber. Voordeel is echter dat er altijd wel wat nieuws te ontdekken valt. Dichter, (toneel)schrijver en televisiepresentator Owen Sheers, is bijvoorbeeld zo’n ontdekking. Met Ik zag een man schreef hij een knappe, bijzonder soepel lezende roman, die hem naar eigen zeggen zeven jaar heeft beziggehouden. Het verhaal heeft jaren kunnen rijpen en dat heeft geloond. Schrijven, schrappen en herschrijven totdat het boek van A tot Z goed in elkaar zit, is een beproefd recept. Het begin ontstond, zoals Sheers zelf zegt, snel en spontaan, terwijl het proces daarna een stuk langzamer ging. Dat begin staat inderdaad als een huis: 'De gebeurtenis die al hun levens veranderde vond plaats op een zaterdagmiddag in juni, vlak nadat Michael Turner –veronderstellend dat het huis van de Nelsons leeg was- via hun achterdeur naar binnen liep.' Need I say more? De noodzaak tot verder lezen is een feit. Het verhaal ontvouwt zich blad voor blad. Michael Turner heeft zijn vrouw verloren en hij verhuist naar Londen, weg van alle herinneringen en weg van de eenzaamheid. In zijn nieuwe buren, het gezin Nelson vindt hij zowel troost als gezelschap. Er ontstaat al snel een innige vriendschap. Hoewel Michael nog volop rouwt om zijn vrouw, probeert hij voorzichtig opnieuw te beginnen, hetgeen uiteindelijk een noodlottig vervolg krijgt. Je kunt er van houden of niet, maar wat mij betreft heeft deze roman alles in zich om een bestseller te worden. En wat voor één! Heerlijk leesvoer, een verhaal om je een weekend lang in onder te dompelen. Prima geschreven, zonder literaire show-off, meeslepend, toegankelijk en actueel. Met dank aan Uitgeverij Ambo Anthos en Not Just Any Book. Volg ook Owen Sheers op Twitter.
Lees wat andere bloggers van literaire lees- & blogclub Een perfecte dag voor literatuur schreven over deze roman. |
JES' BLOGIk schrijf. Archief
January 2019
|