Nora & Stoner

Ierland, eind jaren zestig. Als haar man overlijdt, staat Nora er alleen voor met haar vier kinderen. Zij probeert haar leven in een nieuwe vorm te gieten, die aansluit op de veranderde situatie en dan blijkt dat zij zich al die jaren in een aardig comfortabel nest heeft kunnen bewegen. De dood van haar man brengt daar verandering in. Zij gaat weer werken, verkoopt hun vakantiehuis aan zee en probeert haar kinderen te ondersteunen en toch ook weer vrij te laten. Nora laveert tussen mensen en meningen en haar eigen wensen en verlangens. Zij probeert zich voorzichtig te ontworstelen aan de benauwende sociale controle.

Dit alles had een sfeervolle, meeslepende roman kunnen opleveren. Ik had niet anders verwacht, had mij zelfs enorm op dit boek verheugd. De schitterende kritieken, het boekenpanel van DWDD incluis, beloofden mij ‘een gewoonweg perfecte roman’ (The Guardian). Het verhaal kabbelt echter voort, zonder enige stroming laat staan golfslag. Ergens onderweg verlies ik de hoop op Een Gebeurtenis en enigszins apathisch lees ik het boek uit, maar echt van harte gaat het niet. Ik ben teleurgesteld.

‘Een moderne klassieker voor de liefhebbers van Stoner’ lees ik op de achterflap als ik het boek dichtsla. Dat klopt! Ditzelfde gevoel kreeg ik namelijk bij het lezen van Stoner van John Williams, waarvan ik ook niet begreep wat men er zo prachtig aan vond. Stoner voerde ik-weet-niet-hoe-lang de boeken hitlijsten aan, tot mijn opperste verbazing. Als ik Nora en Stoner naast elkaar leg, heeft mijn probleem met beide wellicht te maken met de hoofdpersonen. Zowel Nora als Stoner deden mij niets. Ik werd op geen enkele manier door hen geraakt en als Stoner niet levensgroot op de kaft had gestaan, had hij voor mij zelfs geen gezicht gekregen.

Ik voelde ook voor Nora geen bewondering, geen afkeer of irritatie. Niets. Dan zijn bijna vier honderd bladzijden Nora mij iets te veel. Spijtig. Ik ken de inspanningen van het schrijven van een boek en hoop van ganser harte dat Tóibín veel andere lezers wel weet te boeien. Ik verheug mij ondertussen weer net zo enthousiast op mijn volgende boek: Ik zag een man van Owen Sheers. Blogdatum 15 januari.

---

---

Lees ook wat andere bloggers van literaire lees- & blogclub Een perfecte dag voor literatuur schreven over deze roman.
Volg Uitgeverij De Geus en Not just Any Book op Twitter.