Hulde aan Knausgård's puzzel

Het tweede deel van Knausgård's Mijn Strijd, getiteld Liefde. Amper voor driekwart uit. Ik lees en denk onderwijl veel na; vooral over waarom ik dit zo graag lees. Al dagen voel ik de onbedwingbare behoefte om te schrijven over het geschrevene, met het risico dat mijn vandaagse woorden genadeloos worden ingehaald door hetgeen ik in de volgende 4 delen van Mijn Strijd ga tegenkomen.

Ik lees Liefde, nog langzamer dan anders, en breek mij het hoofd over de reden van mijn enorme fascinatie en bewondering voor de serie van Knausgård.  Er gaat een grote verslavende werking vanuit. Lezen en blijven lezen. Mijn verloren momenten vul ik met Liefde.

Knausgård schrijft niet bijzonder bloemig of kleurrijk, eerder uitgesproken sober doch zeer nauwkeurig. Zou Liefde verfilmd zijn, dan was het een zwart-wit film geworden. In het boek gebeurt weinig opzienbarends, afgezien van een enkel schrik-moment, en ook van een adembenemende spanningsboog is geen sprake. Het leven wordt niet spannender voorgedaan dan het doorgaans is.

Wat is hier aan de hand?

Vroeger kon ik mij urenlang verliezen in het maken van een legpuzzel. Liefst niet een dier, mens of een of ander voorwerp, maar een landschap. Vergezichten van bergen, bossen, meren of akkers. Puzzelen was voor mij een rustgevende bezigheid, met slechts één enkel doel: het plaatje compleet maken. Maar, ook al zou dat doel niet gehaald worden, toch bleef het genot van de bezigheid overeind.

Het lezen van Knausgård geeft mij eenzelfde sensatie van innerlijke rust en stille aanvaarding. De illusie van een tijdloos en evenwichtig  leven, van nature vervuld omdat er –al was het maar tijdelijk- geen doel wordt nagestreefd. Al zou ik zijn boek niet uitlezen, toch blijft het genot van het lezen overeind. Dat is op zijn minst opmerkelijk in boekenland, waar niet-uitgelezen exemplaren bij mij gewoonlijk weinig punten scoren.

In Knausgård puzzel ik al lezende een rustgevend landschap in elkaar: heuvels, bomen, meren, watervallen en hier en daar een rood of blauw houten huisje. Er valt van alles te ontdekken tussen de bomen, achter de ramen van het huis en in de diepte van de vallei. Hulde aan de honderden puzzelpagina’s van Knausgård. Moois met een kartelrand. Zoals het leven is.

---