De Hollandmensen

​Ik lees de laatste bladzijden, met alle respect en bewondering voor schrijver Rashid Novaire, maar mijn hoofd is er niet helemaal bij. Ik laat mij voortdurend afleiden door televisiebeelden van angst en wanhoop. In mijn buik zit een steen. Op dit moment weet men van 129 doden en nog steeds zijn vele tientallen onschuldigen in levensgevaar. In Parijs ligt het openbare leven stil, iedereen wordt verzocht binnen te blijven. De dreiging geldt dit keer iedereen.

Novaire’s overleden hoofdpersoon Mohammed Jahangir, zojuist bezweken aan een hartaanval, gewassen en netjes in zijn kist gelegd, noemt ‘ons’ de Hollandmensen, de zogenaamd échte Hollanders. Maar ‘Er zijn allerlei soorten inwoners’, spreekt hij. Er zijn veel verschillende culturen waar je als vreemdeling in Nederland mee te maken krijgt. De Hollandmensen hebben weliswaar een groot hart voor vreemdelingen, maar Jahangir heeft nooit zo goed gelet op de Hollandmensen, sorry, en wil graag naar huis, begraven worden in Iran. Zijn uitvaartbegeleider Milan den Hartog is eigenlijk de eerste Hollandmens die Jahangir wat beter leert kennen, dwars door de grens van leven en dood heen.

Zeven dagen van vreemde personages en gebeurtenissen volgen. Een verdwenen lijk, e-mails van overledenen en een Aldi-tas met geld. En ondertussen doet Milan er alles aan om de overledene gerepatrieerd te krijgen. Wat niet lukt. Een dode kan zorgen voor een hoop gedoe.

Wat was de urgentie van deze roman? Ik begrijp niet helemaal waarom Novaire dit boek wilde schrijven.  Wat wil hij ermee zeggen? En hoe gaat het verhaal nu verder?
‘Ik weet hoe het verder moet.’ luidt de laatste zin van deze roman, uitgesproken door Jahangir. Ik sla het boek dicht, kijk op en zie weer de beelden vanuit Parijs, waarvan niemand werkelijk weet hoe het nu verder moet. En ik al helemaal niet. Het komt allemaal akelig dichtbij, hoewel in zekere zin nog net ver genoeg van ons eigen bed. En als ze vroeg of laat toch hier komen, dan Zeg maar dat we niet thuis zijn.

---

---

Met dank aan Uitgeverij Ambo Anthos en Not Just Any Book.
Lees ook wat andere bloggers van literaire lees- & blogclub Een perfecte dag voor literatuur schreven over deze roman.