De eenvoud van aandacht

Welk boek precies de schuldige was, weet ik zo 1-2-3 niet meer. In ieder geval was het zo dat mijn verlangen om spirituele* boeken te lezen volledig vervuld was. Het hoefde niet meer. Ik zat er vol van, van al dat soort leesvoer. Ik moest het maar eens gaan dóen, vond ik, in plaats van er steeds over te lezen. Daar kwam bij dat de eindeloze stroom van nieuwe –vaak weinig vernieuwende- spirituele titels de kwaliteit naar mijn idee niet ten goede kwam.
 
Dat doen kwam neer op een aantal besluiten, waarvan ik sommige nog steeds doe en andere helaas zijn blijven hangen in het stadium goed voornemen. Vaker te voet, mijn denkhoofd in de gaten houden, in de spiegel kijken. En ademen. Ontspan.
 
Toen kwam De eenvoud van aandacht van Cathelijne Esser op mijn pad. Allereerst is het een prikkelende, erg goed geschreven, mooi sober vormgegeven reminder van een kundige soortgenoot. Maar het boek is meer dan dat. Er staat namelijk nieuws in. Over een bijzondere manier van fotograferen. Over een aparte kijk op onze indeling van de seizoenen. Over het ritme van je hart. Over de Stille. Dit boek gaat over mij. En is dat niet wat ieder spiritueel boek zou moeten doen?
 
*Ik ben zwaar allergisch voor deze term. Ik bedoel hiermee boeken over zelfontwikkeling, persoonlijke groei, bewustzijn  enzovoorts. 

De eenvoud van aandacht I Cathelijne Esser
Uitgeverij Scriptum I december 2018