‘Een midlifecrisis is eigenlijk iets voor pubers.’

‘Woordkunstenaar’ heb ik Christophe Vekeman genoemd in een boekblog over Marie, één van zijn eerdere romans. Wat een ontdekking vond ik hem. Hoe kon ik hem gemist hebben. Zijn nieuwste Hotel Rozenstok is van hetzelfde laken een pak: een literair hoogtepunt van een onbetwistbaar bijzonder begaafd schrijver. En man, wat heeft die Vekeman een humor!
​
Gaf ik sterren, van mij kreeg hij ze alle vijf.
​
Het vervallen en mysterieuze Hotel Rozenstok is het toevluchtsoord van de in midlifecrisis verkerende hoofdpersoon Christophe Vekeman. Aldaar gaat hij zich 17 dagen lang beraden over zijn leven. Het schrijverschap staat hem tegen, zijn potlood heeft hij in tweeën gebroken. Hij heeft een hekel aan succes en het geaffecteerd soort quasizelfverzekerdheid van de Winnaar, de transformatie die hij zich ziet voltrekken bij succesvolle collega’s. ‘Succes is voor losers.’ Hij is er klaar mee. Vekeman stopt definitief met schrijven en zijn dagen in Hotel Rozenstok zullen hem duidelijkheid geven over zijn levensvervolg. De werkelijkheid mengt zich in Hotel Rozenstok als melk in een kop koffie met hetgeen zich afspeelt in het zoekende, fantasierijke brein van de hoofdpersoon.

Het personage Vekeman is voor 98% Vekeman zelf, meldt hij in een interview met de Belgische Radio 1. De gebeurtenissen die hij meemaakt, zoals het afreizen naar Hotel Rozenstok en het met zijn Mazda stomdronken het huis van de buren binnenrijden, zijn echter minder waarheidsgetrouw. Maakt het uit waar wat is eindigt en waar de verbeelding begint? Nee, net zoals bij Twin Peaks is dat totaal onbelangrijk.
Wel joeg hij mij de stuipen op het lijf met zijn schrijf-twijfel. Dat mocht niet waar zijn. Gelukkig was Vekeman’s midlifecrisis in het echte leven een stuk minder ernstig dan die van zijn alter ego. Vekeman: ‘Een midlife crisis is eigenlijk iets voor pubers.’ Zo is dat.

Marie of Rozenstok, het maakt mij niet uit waarover Vekeman schrijft. Als hij maar schrijft.

---

---

Lees ook wat andere bloggers van literaire lees- & blogclub Een perfecte dag voor literatuur schreven over deze roman.
Volg De Arbeiderspers en Not just Any Book op Twitter.